gökyüzü, yeryüzü ve senin yüzün.
senlerin o muhteşem yüzü.
hepsini sevdin ayrı ayrı.
hepsini kendi detaylarıyla.
ve hepsini bir bütün olarak, bağlı.
kalbim,
sanki hep yapabilir gibisin.
aklım,
sanki hep alabilir gibisin.
bugün de böylesin tüm güzellikler yanında...
baktığımda, gördüğümde ve hissettiğimde, hissettiğimi kendime dahil edebildiğimde bir şiirin satırları gibi akıyor yaşanan. her ne idiyse.
ve yaşanacak olana yer açılıyor içimde.
gökyüzünün altında yeryüzünün üstünde, kalbimde bir kapı açılıyor: ferah.
bir yumak gibi hayatımızda dolanıyoruz.
kendimize, kendimize dahil edebildiğimiz onlara.
olmuşlar (yarım, eğreti, tamamlanmamış, öylece bırakılmış tüm olanlar) bütünü hayatımız,
olacakların olasılığı bugünün ardı,
kalbim, ferahı unutma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder