Nerede düştüysek içimize düşen şeyin kendisi de o. Nerede düştüğümüzü unutup içimizdeki ile kalırız ve giderek büyür.
Olur da kendimizin bir adım gerisinde durup içine düştüğü ile olan kendimizi görebilirsek yaşamın zaten bu olduğunu hatırlayabiliriz.
Bu hatırlama düşmeyi hafifletmek, çarpmanın etkisini azaltmak, acıyı dindirmek için değil. Anlarsak düşmenin, çarpmanın, acının boyutu değişebilir. Başka bir şeye dönüşebilir. Dönüşebiliriz.
Düştüğümüz yer, mekanın ötesidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder