Sığınak

Gel.
Gel (kollarımı açtım gelmesine, sarılmasına, sığınmasına).
Gel, seni korurum, demek.
Gel, seni kabul ederim.
Gel, burada durabilirsin olduğun gibi, demek.
Gel: acını duyarım, sevincini anlarım, sıcaklığımı paylaşırım, seni ısıtabildiğim kadar ısıtırım, tuttuğun uzun nefesleri verirken ve zorlanırken
ve ağırken
ve sızlarken
ve yok olurken
ve kaybolur gibi hissederken yanında dururum, demek. 

Gel: bir oda, bir sıcak çorba, bir bardak demlenmiş ıhlamur, gülümseyen gözler.
Gel: bir durak, bir sığınak, bir ev, bir yorgan altına kendini gömebileceğin yer.
Ve boynunda filizlenmek, gelmek. 

Ben de öğreniyorum işte hayatı: yapmayı, etmeyi, yapmamayı, etmemeyi. Oluyorum olabildiğimce. Ben olduğumca olabilirken boynumda filizlenebilirsin. Bu da olur, olabildiğince. 

Benim gözlerim iyi bakar, güzel görür. Gözlerimle görür, sonra düşünür, oluşlara bırakırım. İstersen bunu, senin için de yaparım, ikimiz için de. 

İkimiz ki, bir bakıyorum benden çok başkası, bir bakıyorum köklerimden-varlığımdam bağlı. İşte oluveriyoruz birimiz, yok öyle ayrı gayrı. 

Sen kapat gözlerini, sakin ve istediğin gibi nefesler al. Bi soluklan.

Sen, diğer
Sen, öbür yanım.
Böyle böyle olacağız, tüm oluşlarımızda bir yol bulacağız.