nasıl ki
nasreddin hoca damdan düştüğünde damdan düşen birini getirin beni ancak o anlar demişse...
öyle bir şey işte bu da.
*
öyle uzak ki bazı şeyler bize,
aklımıza geldikçe sınırlı bir düşünüş yaşarız.
öyle itiraf edemeyiz ki kendimize bile
umutsuzluğumuzu, korkularımızı yalnızlaştırırız.
ve rüyalar görürüz, korkularımızı içine alan rüyalar.
parçalara böleriz dünyamızı.

hiç kestiremeyiz bir gün nasreddin hoca olacağımızı. 

en çok da kalabalık umutlar yaşamalıyız, böylesine sürprizken her şey.