adıma da pencere önü çiçeği deseler.
açıp açıp solar,solup solup açarım.
kışım belli baharım belli. ama bu kısmı sıkıcı. vazgeçiyorum.
her gece sokaktaki kavgaları kim yapıyor, insanlar neden ve nasıl böyle bağırabiliyor. belki anlardım.
insanlar birbirinden bu kadar uzak ve bilinmezken o kadar da yakın. garip.
yine de anlaşmak çok zor görülüyor, yine de bunu denemeye çalışanlarımız var.
çiçek olsam bunları anlatamam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder