benim için ne zaman bu kadar önemli oldular. güldüklerinde, söz verdiklerinde, siktir olup gittiklerinde, yemek yaptığımızda, ıslandığımızda, kahve içtiğimizde, gittiğimde, ağladıklarında mı ?
insanları sevmek- insanlardan nefret etmek vardı. hala her ikisi de var. belki ben en çok dürüst olanı sevdim, yalan söylemiş olanlar da vardı sevdiklerim arasında. güvendiklerimi de sevdim, güvenmek istediklerimi de, ne sevebildiğim ne de nefret edebildiğim de var. insanlar.
zaman zaman soğuk yemeklerin, koşmanın.. kimi zaman sevenin gülümsemenin. duygularıyla kontrolsüz mantıklarıyla mutsuz insanlar. bir tarafınızdan mutlaka sevdi sizi. ve bir tarafınızdan tiksindim. en çok olduğunuz gibi görünmeyen yanlarınızı seçtim.
bazen insanlar bir kelebeğin omuzunda heyecanlı, bir çiçeğin yaprağında beklerken, bir yolun ortasında çaresiz, gün batımında tek başına, kahvesiyle mutlular.
insanlar...
söylediklerimden çok, söyleyemediklerimden az insanlar. en çok kendinizi boşlukta aşağıya bırakırken güzelsiniz. çünkü o zaman anlatmaya yetmezsiniz.
duygu
zaman zaman soğuk yemeklerin, koşmanın.. kimi zaman sevenin gülümsemenin. duygularıyla kontrolsüz mantıklarıyla mutsuz insanlar. bir tarafınızdan mutlaka sevdi sizi. ve bir tarafınızdan tiksindim. en çok olduğunuz gibi görünmeyen yanlarınızı seçtim.
bazen insanlar bir kelebeğin omuzunda heyecanlı, bir çiçeğin yaprağında beklerken, bir yolun ortasında çaresiz, gün batımında tek başına, kahvesiyle mutlular.
insanlar...
söylediklerimden çok, söyleyemediklerimden az insanlar. en çok kendinizi boşlukta aşağıya bırakırken güzelsiniz. çünkü o zaman anlatmaya yetmezsiniz.
duygu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder