22 Aralık 2012 Cumartesi

-anne peki ben neden mutsuzum? dedi

aylarca en sevdiklerinizden ayrı kalmışsanız ancak o zaman... sadece anlamaya çalışabilirdiniz.
-anne peki ben neden mutsuzum? dedi

en çok annesini sevmiş olabilir belki .annesi onu duymuyordu. uzun zamandan beri o, hep bunu yapıyor, kendisiyle konuşuyordu. cıvıl cıvıldı. ama o kendisi için tam bir mutsuzdu.
*
bir gün sadece en kıymetli olan kalemini, müzik kutusunu, mor kapaklı defterini alıp gitti. uzak, çok uzak bir yerlere.anlattı sonra neler oldu.  hiç ağlamak istememiş, ağlamamış. arkadaşları olmuş. çiçekler ve karınca. onları sevmiş. hem de çok. sonra en sevdikleri onlar oluverince onlardan da ayrılmak gerekirmiş. çünkü sevdikçe, üzülüp mutsuz oluyormuş.
*
başka bir şey düşüneceğine söz verdi. bi yerlerde hep en sevdikleri oluyordu o da üzülüyordu. sevdikleri olduğu için değil. hemencik  ağlayası geliyordu. ama onu komik bulanlar vardı.o solan çiçekler için de üzülebilirdi. bu yüzden balık beslememeye karar verdi çünkü ölünce n'apsın bilemezdi.

şimdi uzun bir yürüyüş yapmaya karar verdi. yürürken, canı ne isterse onu yapcak. başka bir şey söylemedi çünkü 'yol yeterince uzun ve tüm kararlara yeter.' dedi




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

nefes ve öteki şeyler

  geçiş dönemlerinde, eylemin büyük önemi var. sadece aklımızla değil, bedenimizle de bu geçiş dönemine girmemiz, kendimize hayatı kolaylaşt...