25 Temmuz 2012 Çarşamba

İnanmak

Ne çok şey isteriz. Düşünmeyi de severiz; otuna bokuna kadar. Ne kötü ki başında yapmamız gereken şey sonunda aklımıza gelir ve umarım biri bize onu hatırlatır.
...
O gün  neşeliydi, doğrusu öncelerinde ben öyle sanıyordum. Oysa içten bir hüznü varmış. Konuştukça anladım. İstemeyi yitirmiş olmasa da inanmayı çoktan unutmuş.
Ve henüz sonuna varmadığı için çok şanslıydı. Vedalaşmamızı gelecek zamana dair yaptı, içinde isteği ve umudu barındırarak.



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

nefes ve öteki şeyler

  geçiş dönemlerinde, eylemin büyük önemi var. sadece aklımızla değil, bedenimizle de bu geçiş dönemine girmemiz, kendimize hayatı kolaylaşt...