Kalakalmışlık

Hatıraları yok etmeyi istemek...

Bunu, hemen, o an büyük bir üzüntüyle ve  sevginin öfkede şekillenmesi ile yapmak.

Bu zamana biraz uzaktan bakıyorum da kabullenemeyişin, davranışa dönüşmesinden başka çok şey olabilir. Ama başlı başına isyanın kendisi.

Bir kopma yaratır insan. İkiye böler zamanı, öncesi ve sonrası. Bu iki parçayı birleştirmeyi istemenin stresi yakıcı. Nasıllardan örülmüş bir ağ, yaşananın üstüne atılmış. Ve hayatın tam ortasına asılmış.

Ama değil işte. Bir sonra ve önce olmaz.  zaman, kesip atmayı sevmez pek. Zaman, bir bıçağın yavaş yavaş ipe sürterek kesimine benzer yaşatır kopmayı.

Önce inceltir. Ama biz, kopan zamanda takılı kalırız.

Ne fark eder.

Yaşanan öyle çok duygu var ki.

Sevgiyi tutabilmek içerilerde, hepsi bu.

Bir fotoğraf karesi, sadece zihinlerde olan bir kaç cümle. Sözcüklerde olan vurgu. Bakışlarda kalan  çok şey ve ten.