deli olmak hiçten değilmiş.
deli olmak işten değilmiş.

istisnasız her insana biçmiş olduğum yüzde ellilik her şeyi yapabilme payında yenilemeler yapmalıyım.
daha devam edilebilir bir biçim alır zaman, kabullenmenin ağırlığı yaşanandan daha büyük olamaz ya. parça parça yaşananların bütünümüze zarar verdiğinden utanıp sıkılmalı insan.
nasıl mümkün olur parçayı(insan-olay) değerlendirip bırakmak bir kenara nasıl. nasıl susabilirim, insandan insanlar uzantısında, bütününde.
yorgunum hayatın yamaları, insanların geriye kalanlarından.

deliriyorum.

kafamı ellerimin arasına alıp dalıyorum
ama
kafam yok.
ellerim titriyor.
yürek çarpıntılarım oluyor.
bakıyorum, vicdan yok.
eser yok.

hayatımızda tarif edemeyeceğimiz şeyler yaşatılabilirmiş. aklım yok.
ince bir ipte yürümeye benziyor zaman, bilemediklerimden- fark edemediklerimden sızlıyorum.
nerden baksam çirkin, nerden baksam parça parça. onarılamaz bir yara. kendimi teselli bile edemiyorum.

o, ben ve diğerleri...
o, camdan bir parça. o kesmiyor da. parçalıyorum kendimi onunla.
yüzümü ellerimin arasına alıp... düşünemiyorum. yok.
onu gördükçe dayanamıyorum.

bir diğeri yanmış gibi bir his. anlatamıyorum.
diğeri vicdan çıkartıyor, boku atmak hesabında.

payın düşmesi gereken yerin o olmadığından eminim. ne garip insanlar. ne garip tüm bu olanlar.

çoktan ayrılmalıydık vicdanımla.

görmezden gelemeyeceğim şey oluyor. dayanamıyorum.

bazen içten bir mutluluk yakalarsın
hem de
ölmek için iyi bir biçim ararken

bakıyorum da ne kadar azız görünende.
yani
öyle çoğuz ki görünen az kalıyor.

bakıyorum da insanlara
kavgaları veriliyor.
ama cesetleri serildikten sonra. yitirilmişken.

bakıyorum da kendime.
fotoğraflarıma bir ölünün fotoğrafları gibi bakıyorum.
bakıyorum da kendime yaşadım demeyi hak edemem, ölüler kentlerini var ettikten sonra.

tükenmişlik sadece bir his değil.

yerlerde zaman dolabilir

birileriyle artık bitmelidir. 

bazen öyledir ki

dışında kalır insan yerin

işte gitmek gelir. 

kabul olmamışlık, aidiyet hissedemememin berisinde bulunabilir.

itmezken kalmayı başaramadığımız yerdeki -kısaca- birileri, çekeni de aramamalı. 

olmam gereken yerden çok uzakta olabilirim, 

daha önemlisi olmam gereken yere yaklaşamıyor olmam. 

bitmekte sorun değil, zaman doldu.

insanlar gibi şehirler var.
ben hangisi gibiyim bilemiyorum, bunu en iyi ben değil ama yanımdaki bilir.
ve nasıl ki
uzaklaştığımız, yollarımızı bir şekilde ayırdığımız insanlar varsa şehirlerde olacaktır.
bu istanbul u sevmediğim
bursa yı sevdiğim anlamına gelmez.

özlemin kuşları

İzmir de kırlangıçlar yuvalamış, köşelere köşelere. Yavrular yumurtalardan bile çıkmış.

-          - Anne, oraya da geldi mi kırlangıçlar.  Eski yuvalarını yenilediler mi bu yılda ?

oruç

ile- oysa.