köşe

başlasam bi nasıl da devam edecek, başlayabilirsem. 

aslında en kolayı hatırlatan bir şeylerin olması. ama hatırlanacak bir şeyler varsa. avuca dolmasa da...

''hızla köşeyi dönersin de karşına deniz çıkıverir ya' demişti. belki gerçeklerin bir parçası  değildi. önemli olanın bir şeyler vardı. 

öylece kalmış savrukluğum var, belki de değiştim. bilmiyorum. hiç anlatamadım ama anlarım. inanmamıştım, belki inanırım. hiçbir şeyden ibaretken belki ya...
öyle birikiyor ki. bir kenara yaklaşmış sanki  ve ... 

anlatamadığıma bu kadar inanmışken, zorlamamalıyım.

resim

adım attığım her şehir
bir resim hediye eder bana. 
ne zaman görürüm bilmem
ama
bir mandalla ipe tuttuşturuverilmiş gibidir her biri. 

yeniden çizilsin istiyorum hepsi
en baştan ve ilk gün diyebilmek.
tüm insanları ben seçmek 
yolları önce ben görmek 
 ve 
ben bitirmek istiyorum resmi.

gidemediğim yolları gitmiş olmak,
o demir büyük kapının önünde olduğumu bile fark etmeden geçmek,
kaldırım taşlarını saydığım sokakların kuşlarını görmek,
çocukluğumu bir balkonda yaşatmak, 
sadece
ben başlamak,ben bitirmek istiyorum resmi,
hepsi bu.

perde

istekler,
gerçekleri bi perde gibi örtüyor olmalı
*
gözünü kaldırımdan ayırmadan yürüyen insanlardan. ayna da bile boşluğa bakmayı seçiyor. 
gözlerinin içine bakamaz. 
sordum tabi neden?
-kendimi tanıyamıyorum. ruhumu değiştiriyordum sanki. bedenimde bana ait değilmiş gibi. 

bir halimin özlemini bile kuramıyorum. sanki zaman benim çok dışımda devam ediyor. dün, dün değil. bugündeyim ve sadece şimdi var. ya geçmiş, o çok uzak. günleri değil yılları geri gidecekmişim gibi. 

böyle de oluyor. ama olmayan bir şeyler var. 
zaman fazla, ben eksiğim. 

ve ben perdenin farkında olmayabilirim. bunu da ayırt edecek gibi değilim. 
bunu anlayabilirsen, gerçekleri görebilirim.
*
bunları söylemek istediğine eminim.konuşmadım ama anlayabilirim.
eğer gözlerini kaldırım taşlarından ayırsaydı, 
söylemişte olurdu.

adım bile geçmesin

en çok şimdi susmasa

susup kalmasa

*

içine düştüğüm boşluk ayrı

içime düşen boşluk ayrı savuruyor. öyle bakıp kalmanın sonlarını hayal etmek istemiyorum. ruhum kelimelerle tokluk kazanmıyor. zamanı düğümleyen bir kaç saat dilimi ve bir yudum suyla gerçeklere aç bırakıyor. 

sıcakta uzun saatler yürüyüp soğuk suyu hayal etmek gibi kuruyorum ağlamayı ama 

suyu yanındaki izin vermiyor. 

söz olmuyor.

yeri bulunmuyor, sövemiyorum geçmişime. 

anonsunu yapmıyor durumlarım, önlem alamıyorum. vardığımda çoktan kalkmış oluyor vapur. 

soluklanmaya vaktim kalıyor 

ama 

yakıştıramıyorum.

bol kıyafetleri hep sevdim 

bu yüzden darları kendimde sevemiyorum. kendi dışıma çıkmak istemiyorum bu yüzden boşluğa düşmüyorum. boşluğu da içime alıyorum.

ve 

doldurmaya yeltenmiyorum bile. 

*

sormasam hiç konusunu açmazdı.

adım bile geçmesin dedi.

o yüzden onun adı bile geçmedi.