Yön oklarının nerede olduğumuzu ve takip edersek nereye varacağımızı bildirilmesi, güvenli. Kaybolması az. Bilinmeyeni dar.
Aldığım kararların ve buna yakın şeylerin -vazgeçmek, seçmek, reddetmek- doğrultusunun en az yön okları kadar belirli olmasını dilerken bulduğumda kendimi, yaşamın böyle bir şey olmadığı bilgisi pırıldadı oradan. Bir yorgun bir oyuncu kediyle birlikte yürür gibi hissetim kendimi merdivenleri çıkarken. İnsanın belirsizlik içinde yorgun düştüğü oluyor, bilmeyişin sürprizleri oyun kapasitemizi yokluyor.
